Na alle teleurstellingen van de voorgaande dag, het omvallen van de dakspanten en de dood van een jongetje, start deze dag niet zoals gebruikelijk met een ontspannen ontbijt en de opvolgende wandeling naar de bouwplaats. Niet alleen voor de Procorianen was het een vroege morgen, ook voor het personeel dat voor zonsopgang opstond om ons te voorzien van een ontbijt was het vroeg. Waarom? Deze morgen gaan we lesgeven aan de lokale kinderen op de Jjaja Banga Primary School. Om 08:00 uur werden we fris en fruitig verwacht voor de klas. Het schoolsysteem kent hier 5 klassen, P1, P2, P3, P4 en P5. In tweetallen waren de lessen de avond ervoor reeds voorbereid, nouja. een uitzondering daar gelaten. Bonnika, Emile en Niek nemen de kleinere kinderen (P1+P2) onder hun hoede, Marit en Richard P3 en Ruud en Daphne P4+P5. Lesmaterialen waren op leeftijden en kennisniveau afgestemd. 08:00 sharp, zoals het ons Procorianen betaamd, stonden wij verbaasd voor een leeg leslokaal. De teleurstelling was merkbaar. Na ongeduldig wachten en het nodige onbegrip kwamen er enkele studenten binnen hobbelen. Vermoedelijk doordat het regenseizoen begonnen was werden de kinderen thuis gehouden door de ouders voor het bewerken van het land. Het tegendeel bleek waar, tegen 10'en kwam het meerendeel van de studenten aanzetten. Uiteindelijk rond 10:00 uur starten de lessen, gezien de kleine opkomst in de hogere klassen zijn P3 t/m P5 samengevoegd. De kinderen waren leergierig en reuze onder de indruk van ons ' Mzungu's'. Bij de koffiebreak vertelde Sarah ons dat ze zich vergist had in de tijd en de studenten verteld te hebben dat de lessen om 10:00 zouden aanvangen. De twee uur wachten zijn goed besteed met het spelen van voetbal met de binnendruppelende studenten.

Tijdens het lesavontuur zijn Michel en Sarah erop uitgegaan per tandem. De heuvelige omgeving en de kwalitatief hoogwaardige zandweggetjes lenen zich hier zoals je begrijpt uitstekend voor. Doel van dit onderonsje was meer gevoel krijgen bij Sarah's beweegredenen. Een mooie kijk op het leven, daar ontbreekt het Sarah niet aan. Al fietsend vertelde Sarah dat de manier van leven totaal afwijkt van hoe wij dat in Europa zijn gewend. Mensen leven van dag tot dag, efficiëntie kent men niet en het treffen van voorbereidingen. is dat nodig dan?! Zwangerschap en hygiëne gaan hier niet samen. De pitstop bij de vroedvrouw van het dorp liet zien dat de lokale moeders bevallen in een donker hutje, kennis en apparatuur is niet voorhanden. Des te meer een bevestiging voor de noodzaak van het bouwen van een Health Clinic. De dankbaarheid van de bewoners is dan ook groot, zelfs de vroedvrouw welke haar werk wordt ontnomen is ons erkentelijk. Bij het vervolgen van de tocht werd duidelijk dat geboortebeperking in Oeganda een groot probleem wordt. De traditionele middelen blijken niet bruikbaar in donker Afrika. De gezinnen tellen gemiddeld 7 kinderen. Sarah heeft een nobel streven en daarmee een enorm draagvlak in de omgeving, dit maakt haar geestelijk moeder van Jjaja Bbanga.

Tijdens de ochtend vol educatie werd door de lokale aannemer weer vrolijk verder gebouwd. Na de domper van de voorgaande dag werd voorzichtig weer begonnen met de wederopbouw van het dak en het plaatsen van kozijnen. Rond het middaguur was het eerste dakspant weer hersteld en rechtop geplaatst op het dak, gelukkig ditmaal redelijk gestabiliseerd.

Na de lunch is er in het gezelschap van Sarah een wandeling door de omgeving gemaakt. Dichter bij de bevolking kun je haast niet komen. De verhalen van Sarah, de omgeving en het contact met lokale mensen maakt deze reis des te bijzonderder. Aangekomen bij een rots was er een prachtig uitzicht op het Jjaja Bbanga Center, de school en de in aanbouw zijnde Health Clinic werden in rust bewonderd. Naast genieten van het uitzicht kun je op deze plek de toekomst laten voorspellen op het gebied van geluk en kinderen. Een oude dorpsman heeft deze kennis in pacht. Niet na uitkomst van de voorspelling vergeten terug te gaan is het devies, anders zal het tij zich keren.

Bij terugkomst in de Jjaja Banga Guesthouse werd er onder de rook van een kampvuur een muziek- en dansles verzorgd. Heupjes schudden blijkt een hele kunst net als het aanhouden van ritme. De avond werd afgesloten met een bijzonder diner, verse tilapia vis! Werkelijk een feestmaal! Afgepeigerd maar tevreden werd deze dag voor de eerste keer relatief vroeg afgesloten.

Groeten uit Oeganda van ons allen!

Daphne