Dinsdag en woensdag, dag 5 en 6: Hey Mzungu door Peter

Dinsdag;

Na gisteren is het opstaan voor de meesten wel wat moeizaam. Het harde werk van de vorige dag wordt wel gevoeld door ons kantoor-Mzungu's. Na het ontbijt gaan we naar de bouw. Het werk voor vandaag is nog meer gaten graven! We werken nu in zachtere grond gelukkig. Het teamwork komt nu ook lekker op gang, en de gaten schieten de grond in als we in duo's werken. Het is erg warm, en met het zonnetje zo bijna recht boven je, eindigt menigeen met voldoende rode vlekken.

Daarna worden de gestripte palen voor het hek in de olie gezet. Geen meubelolie, maar eerder afgewerkte motorolie. Geen lekker spul zeg maar. Ik waardeer het wel zeer dat we hier net als de locals met hun materieel en materiaal werken. Anderen gaan op de bouw aan de slag; deze moet opgeruimd worden, terwijl de timmerploeg het dak erop aan leggen is. Ook worden er hele zware tropische balken naar het werk gesjouwd, totdat een aantal van onze armen gewoonweg niet meer werkten. Daarnaast worden er grote spijkers uit gebruikte balken verwijderd, voor hergebruik.

Het is erg lekker om in de bouw van de kliniek te werken, daar doen we het allemaal voor natuurlijk. Aan het einde van de middag geeft het veel voldoening om de kliniek opgeruimd te zien, en met een half dak. Het wordt ontzettend mooi, dat weten we zeker. Na het werk lopen we naar de well, de bron, waar uit een pijp in de berg constant schoon water stroomt. De bron voorziet de regio van water. We lopen met het water naar de guesthouse, en krijgen een heel klein voorproefje van wat de kinderen hier elke morgen voor het werk, en na het werk, allemaal doen; water halen. Na een zeer smakelijke maaltijd duiken we vroeg het bed in, omdat we ...

dag 6

... naar Lake Mburo gaan, een wild park redelijk in de buurt.

We staan vroeg op en als ik half zeven naar de buiten-wc loop, wordt ik getrakteerd op een prachtige Afrikaanse zonsopkomst. Wow, dat ziet er echt anders uit. Ik vind het echt schitterend. We krijgen een picknickmand met eten en drinken voor ontbijt mee en gaan op weg. Onze held George rijdt nu voor t eerst de andere kant op, een weg die zelden gebruikt wordt door auto's, en da's te zien. George rijdt zijn Toyota Hiace moeiteloos langs diverse grand canyons en kilamanjaro's in de weg. We concluderen dat George en zijn bus het woord obstakel niet kennen.

Onderweg moeten we nog even pinnen voor de entree. Stipt half negen arriveren we bij de enige pinautomaat in de buurt en op de route. Op het bordje staat open vanaf 8.30, maar dat kennen we inmiddels. De automaat wordt opgestart, nog 10 minuutjes horen we. Na negenen rijden we weg zonder extra geld. We redden het wel met de shillings, euro;s en dollars die we nog hebben.

Onderweg zien we een aardig stukje van zuidwest Oeganda langs de weg. Zo ver als je kan zien, zie je dat het land overal wel bewerkt is en voor landbouw gebruikt wordt. Vooral bananenbomen, met daartussen koffie, groente en fruit bomen als mango, jack's fruit en avocado. Langs de weg zie je overal kleine huisjes, in diverse staat. Kinderen worden helemaal wild als ze ons zien; Hey Mzungu! We zijn een attractie voor hen.

Na een rit van ongeveer 2 uur zijn we in de buurt van het park. Hier valt op dat het land niet bewerkt is. We maken kennis met nog een bijzondere eigenschap van George; animal spotting, George spot zebra's en andere dieren met gemak op anderhalve kilometer, al rijdend op een hobbelig zandweggetje. Al snel worden er zebra's gespot dicht bij het weggetje, en direct wordt er druk geklikt. Het lijkt wel een nest krekels, zo snel tikken de diafragma's. We pakken de picknick spullen uit, en gaan lekker ontbijten langs het weggetje dicht bij de zebra's. Erg bijzonder.

Na het ontbijt rijden we het park binnen. Er is wat commotie bij het afrekenen. Het blijkt dat je hier niet met dollar biljetten mag betalen van voor 2001. Een tip voor wie nog komen gaat. Gelukkig hebben we nog wat nieuwere biljetten ook. Het park is prachtig; groen, gevarieerd en bijna niet gecultiveerd. Af en toe zet George de bus motor uit, en dan sta je ineens in een oase van rust. Behalve het constante geklik van de spiegelreflexen dan. We hebben nog wel wat moeite met stil zijn; zodra een dier gespot is, wordt het in de bus een kakofonie die de dieren niet vaak zullen horen. Onderweg zien we zebras, impala's, Pumba's (zwijntjes zoals in de Lion King), waterbucks, buffels en bavianen. We leren dat hier in het wild, een vrijgezelle buffel een loser is.

Dan komen we bij lake Mburo aan. Een prachtig gezicht. We bestellen vast onze lunch bij het restaurantje aan het water, zodat we die na onze boottocht van anderhalf uur krijgen. De boot wordt gevaren door Moses. Als we op de boot stappen, zien we op een meter of dertig maximaal ineens een nijlpaard uit het water rijzen. Indrukwekkend. We kijken nog eens goed naar het polyester bootje ...

We varen langs de kanten en zien prachtige vogels. Moses vaart ook gewoon de boot in de struiken om dicht bij de vogels te komen. Na een tijdje zien we bulten en oortjes in het water; Nijlpaarden. Schitterend, wat zijn die beesten kolossaal. We zien hele families uit het water komen en weer onderduiken. Als we 1 gaper tegenkomen, probeert iedereen het op foto te krijgen. Je moet hier snel zijn met de camera. Even verder is het water stil, totdat uit het niets een hippo uit de bosjes springt, en toch echt laat weten dat hij geen attractie voor ons is. Hij probeert duidelijk woest naar het bootje te komen. Gelukkig weet Moses de boot tijdig van de kant en het beest te sturen. Best wel spannend zeg maar. We leren dat hier nijlpaarden meer mensen doden dan leeuwen en krokodillen. Oké.

Na de lunch rijden we terug door het park en naar de guesthouse. Een paar controles van de wegpolitie verder arriveren we en worden we getrakteerd op een hele warme (buiten)douche, en een heerlijk verrassingsmaal. Sander en Bastiaan bouwen een kampvuur en onder het genot van een schitterende sterrenhemel, het vuur en een lekkere kruidenthee ronden we af. Morgen weer naar de bouw en aan het werk!