Omdat er dus géén leraren meer zijn, of door Sarah op straat gezet of zelf met de noorderzon vertrokken, hebben wij de zware taak op ons genomen om de klassen te omarmen. Na de gezamenlijke opening van de dag kiezen de kinderen per klas 2 leraren uit (natuurlijk compleet anders dan onze eigen verdeling/wensen vooraf...alle voorbereidingen ten spijt..)

P1: Arnold/Stan

P2: Ariejan/Robbert

P3: Annelore

P4: Johan/Janet

P5: Yolande/Lieve

Gelukkig eerst nog even rennen en dollen met elkaar. Het ‘de kat vangt de muis en de muis probeert te ontsnappen spel' breekt het 1^e ijs. De kinderen rennen als een gek achter elkaar aan, maar nog leuker is het om achter een Muzugu aan te rennen, of andersom.

En dan.....dan wordt het pas echt zweten, vallen en opstaan. Het vooraf bedachte plan A, om het vakantie huiswerk boek als leidraad te nemen, strandt al snel. Als Sarah vraagt wie van de leerlingen het boek bij zich heeft steken er slechts 5 van de totaal 70 leerlingen hun vinger omhoog. OK, door naar plan B....maar die hebben we niet. Snel naar de voorraad kamer om te kijken welke boeken er beschikbaar zijn. Iedereen zoekt zijn eigen weg en improviseert er op los.

De allerkleinsten (P1) slaan al snel aan het knutselen. Op 2 grote vellen mogen ze kliederen en kladderen, de creatieve geest van Arnold volgend uiteraard. Lekker buiten de lijntjes (en buiten het papier). Bij P2 krijgen ze te maken met meester Robbert. De kinderen die netjes komen vragen: Can I go out? notabene ondersteund met een respectvolle kniebuiging, krijgen steevast van Robbert te horen: No. Robbert denkt dat ze naar buiten willen om te spelen. Tja, en spelen doe je alleen in de pauze. Totdat Robbert 's middags samen met Janet voor de klas staat en er achter komt dat ze met de vraag ‘Can I go out?' bedoelen: Can I go to the toilet? Arme kids. (Sarah blijft 's avonds maar lachen om de meester). In P4 worden de tanden stuk gebeten op rekenen en taal. Vooral het klassikaal oefenen van de tafels doet het goed. Helemaal als daarna ‘Mijn Tante uit Marokko' wordt ingezet en ze uit volle borst meezingen....Jippie a jee! Van P5 kunnen we met een gerust hart zeggen dat dit de serieuste van het stel zijn. De oefeningen worden met vlijt volbracht en ze hangen aan de lippen van Yolande en Lieve, zelfs als er wordt ingezoomed op het zonnestelsel (pittig!).

Na de lunch lopen we snel een rondje over de bouw. We realiseren ons dat het de kliniek is waarvoor we feitelijk hier zijn, maar gezien de timmermannen er wel zijn en de leraren niet, hebben we onze prioriteit even verlegd. Deels, want gezien de kleinsten op school na de lunch naar huis gaan hebben we wat ‘leraren' over. Arnold, Johan en Lieve gaan in de middag op de bouw helpen, plafond platen vast spijkeren. Zwaar hoor, zo'n plaat vasthouden op een gammel steigertje en dan te spijkeren zonder je duim te raken, hè Arnold? Johan zaagt de platen keurig op maat....voor een tijdje...totdat de aannemer de zaag uit Johans hand grist en zegt: You are to slow....... ik herhaal, een Oegandees die tegen een Muzungu zegt dat hij te langzaam is....... Het moet niet gekker worden. Maar goed, ons hoor je niet. Volgens de aannemer is de kliniek zelfs eind van de week gereed (als wij niet teveel helpen dus). Nu hebben we niet de definitie van gereed besproken, maar: het elektra moet er nog in, de plafondplaten moeten er nog in, alles moet nog gesausd en geschilderd, verder worden afgewerkt, al het cement moet nog van de stalen kozijnen, alles moet nog drogen, worden opgeruimd en schoongemaakt....ik zou zeggen nog zeker 1 à 2 weken werk.....

Om 17.00 uur zijn we allemaal compleet afgemat en trekken ons terug in het guesthouse. Bijkomen, lekker douchen, heerlijk eten en nog een wandelingetje bij volle maan.