Ik (Yola) heb groep 3 met aanvulling van Mar-cella, Mirjam en Saskia en zonder Robbert en Johan net uitgezwaaid en wacht nog een uurtje of 3 op mijn vlucht. Beetje therapeutisch tik ik nu een stukje weg in de computershop met op de achtergrond een zoetgevooisd muziekje.

Wat een rollercoaster. Het is te veel om te bevatten.

Vanochtend liep ik al mijmerend de berg af naar de school en de kliniek en pas toen begon het een beetje te dagen wat er in die 4 weken allemaal weer voor moois ontstaan is. De gebouwen zijn de tastbare bewijzen maar de ontelbare ontastbare onmetelijk waardevolle ontmoetingen staan me nog vers voor ogen. Hoe kan ik, en de anderen zullen dat beamen, ooit de waarde van een mondvolle smile van een jochie uit P2 aan iemand uitleggen. Of het vreugdevolle gegil van de vrouwen, met en zonder baby op de rug, oud, jong maar allemaal vol verwachting, bij het betreden van de nieuwe kliniek. En de hugs van de kids bij het afscheid van hun teeetshers. Of de glimmende ogen van de moeders bij het optreden van hun kinderen. En het bye bye how are you vanuit de banenbladeren.

Kortom de vrijdag was ook weer een hoogtepunt waarop Ariejan zijn grootste triomf vierde met de kledingverkoop die af en toe meer op een rugbywedstrijd leek maar toch na afloop het voetbalveld vol liet stromen met vrouwen die aan elkaar hun pas verworven koopjes lieten zien. Van de enorme opbrengst, meer dan 100 euro, wordt mais gekocht voor de school-lunches.

Johan stal de show bij het als pauzeprogramma door de kinderen zelf uitgevoerde dansspektakel en de door hem choregrafisch en kostuumtechnisch hoogstaand opgezette Chiwawa en Vogeltjesdans liederen.

Robbert had een ontroerende, persoonlijke en grappige speach en het teacher Robbert galmt nog lang na tussen de bananenbladeren.

Arnold genoot met volle teugen van de verwerkelijking van zijn ontwerp en dat terwijl hij eiegenlijk alleen maar interieurs doet. Ik denk dat er in P1 een toekomstige archtect schuilt na al zijn lesjes ruimtelijk inzicht voor beginners.

Janet genoot van het eendenbekvouwbladspelletje en zag haar droom het meehelpen met scholing in Afrika via de kliniek werkelijkheid worden.

Stan zat helemaal verscholen tussen de kindertjes lekker te genieten van alle mooie ontmoetingen, het gezang, de dansen van Vinnie en de victorie op Katwire.

En Sarah ja Sarah die genoot met volle teugen en bracht duidelijk geroerd zo goed mogelijk een dankwoord uitterwijl ze ondertussen een sollicitatiegesprek voerde met een nieuwe leraar. Nee alle gekheid op een stokje. Deze superwoman, Maxima, moeder en fantastische vrouw verdient alle respect, liefde en betrokkenheid die nodig is om de mensen in Ngoma te empoweren zonder dat ze hun puurheid verliezen.

Lieve mensen dank jullie wel allemaal voor de fantatsche tijd die ik met jullie heb mogen beleven, de wonderlijke ontmoetingen en jullie enorme flexibiliteit, inzet, humor, shuffels, bodyrolls en mooie gesprekken over dat waar het in het leven om gaat. Ik heb het gepikt van het schilderijtje van Janet:

LIFE

LIVE

LOVE

Yolande